خرداد: نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل روز سه شنبه 14.6.96 در اندیشکده آمریکن اینترپرایز سخنرانی کرد. نگاهی به مهمترین نکات ایرادشده در سخنان وی، عمق غرض ورزی سیاست مداران آمریکایی نسبت به نظام ایران را به خوبی مشهود و آشکار میکند.
به گزارش خرداد ،سید محمدعلی حسینی سخنگوی پیشین وزارت خارجه در ادامه این یادداشت در روزنامه شرق می نویسد: اما با وجود این نیکی هیلی، ضمن ایراد اتهامات پی در پی به جمهوری اسلامی، خواسته یا ناخواسته مطالبی را به صراحت بیان میکند که نشان دهنده همراهی نکردن جامعه بینالملل با آمریکا و افزایش انزوای سیاسی واشنگتن در قبال سیاست خارجی کشورمان است.
وی در بخشی از سخنان خود با متهمکردن ایران به انجام اقداماتی مغایر با قطع نامه ٢٢٣١ به دلیل طراحی موشک هایی که قادر به حمل کلاهک هسته ای هستند، اعضای سازمان ملل را مورد شماتت قرار داد و اظهار کرد: «متأسفانه، بسیاری از اعضای سازمان ملل تمایل دارند قطع نامه های این سازمان را نادیده بگیرند». وی در بخش دیگری از سخنان خود، جامعه بین الملل را به خاطر تأیید پایبندی جمهوری اسلامی به توافق برجام به چالش میکشد و آنان را متهم به نادیدهگرفتن رویه های خود میکند و میگوید: «جامعه بینالملل، انگیزه های قدرتمندی دارد برای اینکه رویههای خود را نادیده بگیرد و اعلام کند که ایران به مفاد توافق پایبند بوده است».
نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل سپس با غرضورزی و نادیدهگرفتن کامل گزارش های آژانس بین المللی انرژی هستهای مبنی بر عدم انحراف برنامه هستهای ایران و همچنین پایبندی کشورمان به تعهدات خود در برجام، نیروهای نظامی جمهوری اسلامی را متهم به تلاش برای دستیابی به فناوری موشکی با هدف حمل کلاهک هستهای کرده و مجددا از عدم واکنش مورد نظر واشنگتن در قبال فعالیت های موشکی ایران از سوی سازمان ملل انتقاد کرده است و میگوید: «سازمان ملل تمایلی به پرداختن به تخلفات غیر هسته ای ایران ندارد.
نتیجه این شده که نیروهای نظامی ایران در حال پیشروی به سمت فناوریهای موشکی برای حمل کلاهک هستهای هستند». نکته درخورتوجه دیگر در بیانات خانم هیلی، برجستهشدن اختلاف نظرها میان ایالات متحده و اتحادیه اروپا و رشد انزوای سیاسی واشنگتن در میان متحدان اروپایی خود درباره برجام است. خانم هیلی در اظهارات خود، ریاکارانه تلاش میکند امنیتی سازی برجام را کلید بزند و با هدف فریب افکار عمومی آمریکا و اروپا، پایبندی به برجام را تهدیدی امنیتی برای آمریکا و تلویحا، اروپا معرفی و مسیر نقض برجام و بدعهدیهای آمریکا را در آینده بیش از پیش هموار و موجه کند. او دراینباره چنین میگوید: «مسئله مهم این است که آیا ما باید مراقب متحدانمان و در پی تضمین راحتی آنها باشیم یا اینکه در پی تأمین منافع آمریکا باشیم. این مسئله به امنیت ملی آمریکا ارتباط دارد نه امنیت اروپا».
وی در همین بخش از سخنان خود ضمن سرزنشکردن اروپاییان به دلیل درخواست از آمریکا برای وظیفهشناسی در قبال برجام، تأکید میکند: «من هم میدانم که متحدان اروپایی ما خواستار ماندن آمریکا در توافق هستند. اروپاییها نمیتوانند چنین چیزی از ما بخواهند. وظیفه ما جلب رضایت اروپاییها نیست بلکه تأمین امنیت مردم آمریکاست».
همان طور که روشن است، جمع بندی اظهارات نماینده آمریکا در سازمان ملل حکایت از روند رو به فزونی انزوای سیاسی آمریکا حتی در میان متحدان خود دارد اما اینکه آیا این انزوای سیاسی یا اختلاف نظرها میان آمریکا و اروپا قابلیت ایجاد تغییر در رویکرد دولت کنونی این کشور درباره پایبندی به تعهدات مندرج در بندهای مختلف برجام را دارد یا خیر؛ سؤالی است که با توجه به سوابق سوء فراوان آمریکاییان و پافشاری آنان بر بدعهدی، تردیدی در پاسخ منفی صریح به آن باقی نمیگذارد. فاصله بسیار بلند میان سیاستهای یک جانبه گرایانه آمریکا و منطق و عقلانیت، حقیقت تازهای نیست.
نحوه تعامل ایالات متحده با توافق هستهای اما تجربه گرانبهایی است که اضافه بر تجربه های ارزشمند گذشته، به خوبی نشان می دهد بیاعتمادی به آمریکا بیدلیل نیست. اعلام مواضع منسجم مسئولان ذیربط در برابر بدعهدیهای مکرر آمریکا نیز این امید و انتظار را ایجاد کرده که ایران، اضافه بر مواضع اعلامی محکم و به موقع، از گزینههای اقدامی و اجرائی مؤثر و کارآمد نیز در قبال رفتارهای نابهنجار دولت کنونی آمریکا برخوردار است.