مورد خاص آقای وزیر علوم!
سرویس سیاسی خرداد: این روزها بسیاری از تشکل های دانشجویی نسبت به انتخاب منصور غلامی به عنوان وزیر علوم دولت دوازدهم به واکنش پرداخته و به انتقاد از این انتخاب رئیس جمهوری پرداخته اند، واکنش هایی که شاید در وهله اولیه به مثابه قصاص قبل از جنایت باشد و بسیاری خرده بگیرند که چرا دانشجویان تا این حد به واکنش منفی پرداخته و مهلت نمی دهند که گزینه پیشنهادی به سکان داری وزارت علوم پرداخته و آنگاه بر اساس کارنامه وی به قضاوت بنشینند
به گزارش خرداد، اما سخنان و اظهارات وزیر علوم پیشنهادی که ناشناختگی یکی از مهم ترین شاخصه های اوست، تا حدود زیادی نشان دهنده درست بودن دغدغه های جامعه دانشگاهی نسبت به منصور غلامی است.
آقای وزیر در اظهارات اخیر خود در کمیسیون های مختلف مجلس به گونه ای سخن گفته که مصداق بارز یکی به نعل و یکی به میخ زدن است، گویی که ایشان برای عبور از گردنه مجلس تمایل فراوان دارد که رضایت همه طرفین را جلب و به قاعده مرضی الطرفین حرکت کند.
رفتاری که نشان می دهد او بی گمان نخواهد توانست در قامت یک وزیر علوم پیش رو عمل کرده و انتظارات جامعه دانشگاهی را براورده کند، این محافظه کاری و ملاحظه کاری در همین گام اول بیانگر خشت کجی است که وزیر علوم بنیان کاری خود را بر آن نهاده است.
اقای وزیر علوم پیشنهادی در جلسه کمیسیون امید مجلس می گوید من همان غلامی دوره اصلاحات هستم اما همزمان تاکید می کند که گرایش سیاسی را در امور اجرایی دخالت نمی دهد، حرف درستی که البته بیان آن در این برهه و این بعد زمانی و مکانی نشاندهنده آنست که غلامی هم دوست دارد که خود را در زمره اصلاح طلبان قرار داده و رای این طیف را به سمت و سوی خود جلب کند و هم نمی خواهد هزینه های انتصاب به این جریان سیاسی را بپردازد و از همین ابتدای کار تاکید دارد که از او نمی بایست انتظار خاصی داشت.
غلامی در جلسه با فراکسیون مستقلین ولایی یا اصولگرایان میانه رو، نیز به نوعی همین یک بام و دو هوایی را تکرار کرده و تاکید کرده که از من انتظار رستم بودن را دارند اما باید پدر دانشگاه باشم!
یعنی که من همسو با مطالبات پیشروانه دانشجویان و بدنه اصلاح طلبی و انتظارات آنان پیش نخواهم رفت
او تاکید دارد که مشی و روش اعتدالی البته با رویکرد محافظه کارانه را در مدیریت دانشگاهی اعمال خواهد کرد، این خوبست که وزرای دولت اعتدال مشی اعتدالی داشته باشند اما اعتدالی که به مثابه محافظه کاری نباشد، اعتدالی که در آن فیگور اصلاح طلبی گرفته نشده و هنوز به جایگاه و مرتبه سیاسی نرسیده برای دستیابی به کرسی و عبور از پیچ مجلس برای جلب نظر طیف های مختلف یکی به نعل و یکی به میخ زده شود.
همگان می دانند، فضای دانشگاهی با فضای عمومی و سپهرهای مختلف عرصه اجتماعی متفاوت است، انتظار انعطاف و رویکردهای اصلاحی در مدیریت آن بیش از دیگر وزارتخانه هاست و همین نکته است که دغدغه مندی جامعه دانشگاهی را نسبت به انتخاب منصور غلامی برانگیخته است، اگر به عنوان مثال وزیر کار یا نفت یا بهداشت چنین قبض و بسط های محافظه کارانه را برای عبور از پیچ مجلس اعمال می کردند، شاید بر آنان نتوان ایرادی گرفت اما وزیر علوم و شان و جایگاه انتظاری از وی با این محافظه کاری ها انهم در همین گام ابتدایی همخوانی نداشته و نشان دهنده آنست که نمی توان انتظار تغییرات مطلوب و رویکردهای همسو با انتظارات را از وزیر علوم پیشنهادی کابینه دوازدهم را داشت، این یکی به نعل و یکی به میخ زدن نشانه خوبی نیست که بتواند چشم انداز امید بخشی در خصوص غلامی پیش روی جامعه دانشگاهی قرار دهد.
جایگاه وزارت علوم خاص است و گزینه وزارت علوم با این رفتارهای خاص و محافظه کارانه نخواهد توانست که در قامت یک وزیر اصلاحی و تحول خواهانه به ایفای نقش بپردازد
