حرکت دولت دوازدهم در مسیر معکوس
عملیات محیر العقول دولت آقای روحانی!
شاید بسیاری محافظه کاری و عدم پرهیز از چالش های سیاسی با دیگر ارکان قدرت را علت رویکردهای روحانی در گزینش کابینه دانسته و چنین می پنداشتند که او قصد دارد با آرامش و طمانیانه سیاست های اعتدالی و اصلاحی را با همراهی ارکان مختلف و با کمترین اصطکاک به پیش ببرد و علت تغییرات رفتاری وی به این سمت و سو باز می گردد اما....
سرویس سیاسی خرداد: دولت یازدهم که بر مسند امور قرار گرفت، بسیاری انتظار داشتند که تغییرات محموس و ملموسی در فضای سیاست داخلی رقم خورده و شاهد گشایش های خاص و ویژه پس از انقباض های شدید چند ساله در دولت های نهم و دهم باشند، شعارهای کاندیدای پیروز و نیز طیف حامی وی که در اردوگاه اصلاح طلبی قرار داشتند، موید و نوید دهنده تغییرات بود.
به گزارش خرداد، البته برخی نیز با چنین خوشبینی موسعی به موضوع نگاه نکرده و معتقد بودند که حسن روحانی با توجه به عقبه و سابقه سیاسی و نگاه توسعه ای به مقوله اقتصادی، زیاد در قید و بند گشایش در فضای سیاسی نبوده و در بهترین حالت ممکن نگاه معتدلانه ای به حوزه سیاسی داشته و اگر تمرکزی در مقوله توسعه دارد آن را معطوف به حوزه اقتصاد و نه سیاست خواهد کرد.
نکته آنکه مهم ترین اولویت دولت روحانی بر حل و فصل پرونده اتمی و عبور از بحران در عرصه سیاست خارجی قرار گرفت و موضوع آنچنان مهم هم بود که همه جوانب دیگر را تحت الشعاع خود گرفته و به حاشیه براند و افکار عمومی و عموم کنش گران سیاسی را نیز به صبر و طمانیانه وا دارد.
البته لحاظ این نکته هم ضروری است که در حوزه سیاست داخلی و مولفه های جامعه مدنی نسبت به دوران هشت ساله دولت محمود احمدی نژاد در این چهار سال شاهد گشایش های محسوسی هم بودیم اما نسبت به یک دولت مورد حمایت اصلاح طلبان و وعده های اعلامی شخص رئیس جمهوری، چندان پیشرفت محسوسی را نظاره گر نشدیم.
نوبت به انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم رسید، پرونده هسته ای حل و البته در عرصه اقتصاد نیز شاهد برون رفت از چالش ها نبودیم، این بار کاندیدای پیروز دو صد چندان و پر حرارت تر از هر زمان دیگری وعده و شعار داده و تمرکز دو چندان خود را بر روی عرصه سیاست داخلی قرار دارد و سخنانی گفت که شاید اشاره به آنها در این برهه زمانی به مثابه عبور از خط قرمزها باشد!
روحانی با این وعده های آنچنانی و کرور ؛ کرور شعارهایی که جملگی به بهبود فضای کنش سیاسی در عرصه سیاست داخلی اشارت داشت به کاخ ریاست جمهوری رفت.
دیگر پرونده هسته ای نیز در کار نبود و پر واضح نیز هست و بود که عبور از چالش های اقتصادی نیز با تکیه بر شعار و در قالب برنامه های کوتاه مدت ممکن و میسر نیست و بهترین راه برای جلب افکار عمومی، همراهی با دولت و حاکمیت و بسط و تعمیم پشتوانه عظیم سرمایه اجتماعی انتخابات، توجه به عرصه سیاست داخلی و گشایش در این عرصه است.
اما جالب توجه و محیر العقول آنکه دولت روحانی گویی دقیقا در مسیر معکوس گام برداشته و نه تنها هر روز از وعده ها و شعارهای اعلامی فاصله گرفته و بر خلاف انتظارها حرکت می کند که گاه در نقطه مقابل نیز به پیش رانده و به عنوان مثال در آخرین جلسه هیئت دولت مصوباتی در خصوص ساماندهی عرصه رسانه ای داشت که در نقطه مقابل گشایش در فضای سیاست داخلی بوده و در راستای مسدود سازی فضای کنش رسانه ای بوده و حتی در دولت های محمود احمدی نژاد نیز چنین رویه و رویکردیرا شاهد نبودیم.
شاید بسیاری محافظه کاری و عدم پرهیز از چالش های سیاسی با دیگر ارکان قدرت را علت رویکردهای روحانی در گزینش کابینه دانسته و چنین می پنداشتند که او قصد دارد با آرامش و طمانیانه سیاست های اعتدالی و اصلاحی را با همراهی ارکان مختلف و با کمترین اصطکاک به پیش ببرد و علت تغییرات رفتاری وی به این سمت و سو باز می گردد اما مصوبات روز چهارشنبه هیئت دولت و و لایحه تازه ای که قرار است برای ساماندهی عرصه رسانه ای تقدیم مجلس شود، از اساس هیچ نشانه و علامتی از نگاه توسعه ای به عرصه سیاسی نداشته و در نقطه مقابل و معکوس آن قرار می گیرد...
