دو کشور همسایه با دو سرنوشت؛ ثروت و فقر
خرداد:زیمبابوه که اعلام شد توسط ارتش در آن کودتا شده است، به شرحی که خبرهای آن را خواهید خواند، تاریخ و سرنوشت جالبی دارد.
به گزارش خرداد ،«بهروز بهزادی» درستون نگاه روز در روزنامه اعتماد، نوشته است: در دوران استعمار یعنی نیمه دوم سده ١٨٠٠ میلادی حکومتی متمرکز نداشت و قبایل آفریقایی در بخش‌های مختلف این کشور حکومت می‌کردند. در این دوره پای جویندگان طلا و معادن فلزات و سنگ‌های قیمتی به این کشور باز شد و بیشتر انگلیسی‌ها رهسپار این سرزمین شدند؛ سرزمینی که همپا با آفریقای جنوبی بعدها مستعمره رسمی انگلیس شد.
در سده ١٩٠٠ دو حکومت اقلیت سفیدپوست در آفریقای جنوبی و رودزیا حاکم شدند. در این دوران هر دو کشور ثروتمند بودند؛ ثروتی که توسط انگلیس غارت می‌شد و سهمی برای اکثریت سیاهپوست قائل نبودند.
در هر دو کشور مقاومت سیاهپوستان همزمان آغاز شد که در آفریقای جنوبی به شکلی عقلانی ادامه یافت و اینک این کشور بعد از جدا شدن از استعمار انگلیس، کشوری دموکرات، پیشرفته و دارای اقتصادی قوی است چراکه نلسون ماندلا با درایت سرنوشت این کشور را در دست گرفت. ولی در زیمبابوه دو جبهه علیه انگلیس به مبارزه مسلحانه پرداختند. این دید و عمل سیاسی تا جایی ادامه یافت که سفیدپوستان را از آن کشور راندند و پس از چندی رابرت موگابه به قدرت رسید. (سال ١٩٨٠).
موگابه برخلاف نلسون ماندلا سازوکاری دیکتاتورانه تدارک دید و برای سال‌های طولانی بر این کشور که بالقوه ثروتمند بود حکومت کرد و آن را بالفعل فقیر کرد.
سوال اساسی این است که چرا آفریقای جنوبی در جاده ترقی افتاد و زیمبابوه در مسیر فقر و فلاکت؟ شاید پاسخ مقدر این باشد که در آفریقای جنوبی نلسون ماندلا متکی بر مردم بود و نظامی مردمسالار به وجود آورد، ولی رابرت موگابه متکی بر خود و اطرافیانش بود و نظامی استبدادی پایه‌ریزی کرد.
