تشکل ها باید یک گام جلوتر از احزاب حرکت کنند/ دانشجویان به سمت مسائل سطحی سیاسی گرایش پیدا کردند

خرداد/ سرویس دانشگاه: همواره در طول سالیان اخیر جنبش دانشجویی با معضلات و مشکلات متعددی مواجه بوده است، که نتیجه همه این اتفاقات کم رنگ شدن نقش این جنبش در فضای امروز جامعه ماست. برای بررسی عوامل رکود این جنبش به سراغ به نیما پروین فعال سابق دانشجویی که امروز به عنوان یکی از جوانان خوش آتیه فضای سیاست کشور شناخته می شود رفتیم.

پروین در ابتدا با اشاره به لزوم مستقل بودن جریانات دانشجویی از سیاسیون، گفت: دانشجویان باید همواره استقلال رای داشته باشند و با گفتمان سازی در راستای بهبود فضای سیاسی، اجتماعی حرکت کنند اما متاسفانه امروز شاهد این رویکرد نیستیم و عملا محیط دانشگاه تبدیل به فضایی برای طرح منازعات سیاسیون شده است.

وی تصریح کرد: در گفتمان انقلاب اسلامی ایران، همواره دانشجویان چشم بیدار جامعه خوانده شدند که به فراخور آن، باید پیشتاز عرصه گفتمان سازی اصیل در جهت بهبود شرایط کشور باشند، این قشر از جامعه همواره باید مستقل عمل کند و دنباله روی سیاست مداران و صاحبان قدرت نباشد ،به قول شهید بهشتی «دانشجو موذن جامعه است و اگر خواب بماند نماز امت قضا می شود».

دبیر اسبق تشکل بیدار با اشاره به اینکه دانشجویان باید به همچون چشم بیدار جامعه باشند، افزود: مستقل بودن به معنای عدم ارتباط نیست و باید ارتباط میان دانشجویان و جریان های سیاسی کشور وجود داشته باشد اما فعال دانشجویی باید همواره یک گام جلوتر از احزاب حرکت کند نه اینکه آرا و نظرات احزاب و گروه ها را در سطوحی به مراتب پایین تر واگویه کند.

پروین با اشاره به مباحث غیر ضروری که دانشگاهیان به آن می پردازند، گفت: دانشجویان امروز باید به موضوعات مهم و اساسی همچون تببین مفهوم توسعه در کشور و طراحی کارشناسانه یک نقشه راه برای آینده کشور بپردازند اما متاسفانه امروز به سمت مسائل سطحی سیاسی گرایش پیدا کردند که بیشتر برآمده از منازعات سیاسیون است و ورود دانشجویان به این مسائل برای کشور و دانشگاه سودمند نیست. به طور مثال در بحث برجام، نزدیک به دوسال تمامی منازعات سیاسی کشور به داخل دانشگاه کشیده شد و عملا با تکرار حرف های سیاسون هیچ نظر یا راه کار مشخصی ارائه نشد. 

این فعال سابق دانشجویی با اشاره به راهکارهای برون رفت از وضعیت فعلی گفت : شرط لازم برای بهبود فضا نظم بخشی به فعالیت ها است، باید سمت و سوی اقداماتی که در دانشگاه صورت می گیرد را به لحاظ سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مشخص کرد، طبیعتا اختلافات زیادی در سطوح مختلف وجود دارد اما به راحتی می توان در محیط دانشگاه به حل این اختلافات پرداخت و توامان به یک گفتمان واحد رسید زیرا اگر این گفتمان در درون دانشگاه ساخته نشود عملا در هیچ جای دیگر نیز ساخته نمی شود.

وی ادامه داد: پیش شرط ساخت گفتمان، بستر سازی مناسب برای برقراری گفت و گو میان طرف های درگیر و به رسمیت شناختن یکدیگر است، تا زمانی که معادله پیچیده اصلاح طلب و اصول گرا یا بسیجی و انجمنی در دانشگاه پر رنگ باشد، رسیدن به یک گفتمان واحد و مثمرثمر بعید بنظر می رسد.

او در ادامه گفت: در بحث گفتمان سازی سه مفهموم آزادی، عدالت و توسعه بسیار اهمیت دارد، امروز عملا بحث هایی که بین سیاسیون وجود دارد تنها دربرگیرنه یکی از موضوعات فوق است به طوری که جریان اصولگرایی عمدتاً به بدنبال عدالت، جریات اصلاحات بدنبال آزادی و تکنوکرات ها هم به توسعه می پردازند، جنبش دانشجویی باید بدنبال ایجاد گفتمانی متشکل از تمامی این تفکرات باشد تا از دل این گفت و گو ها، دلالت یا راهکار اجرایی مفید بیرون بیاید

پروین با اشاره به رکودی که امروز گریبان گیر فعالیت های دانشجویی شده است، افزود: یکی از اقداماتی مفیدی که بعد از انقلاب اسلامی به وقوع پیوست، ساماندهی جریانات دانشجویی در قالب تشکل های دانشجویی است، اگر به سیر تاریخی جنبش دانشجویی در دهه های 60 یا 70 یا 80 بنگریم، در مقاطعی رکود گریبان گیر جنبش دانشجویی شده است اما به دلیل پتانسیل عظیم جنبش دانشجویی آنها رفع شدند.

او ادامه داد: مهم ترین عامل رکودی که امروز دامنگیر فعالیت های دانشجویان شده است، تغییر درالگوهای رفتاری و علایق نسل جوان است، اساسا دانشجویان امروزی نیاز درونی خود به حرکت های اجتماعی را از راه های دیگه های تعقیب می کنند، عامل بعدی محدودیت در زیرساخت ها و بسترهایی است که در طول دهه اخیر بوجود آمده و شرایط را به مراتب سخت تر کرده است.

دبیر سابق تشکل بیدار با انتقاد از فاصله افتادن میان دانشگاه و جامعه گفت: کلان تر از موضوع عدم ارتباط بین جنبش دانشجویی با جامعه، فاصله ای است که در طول سالیان گذشته بین مجموعه دانشگاه و جامعه افتاده است. هر سال شاهد برگزاری تعداد زیادی کنفرانس و همایش و ارائه پایان نامه های مختلف هستیم که عملا هیچ ظهور و بروز عملی برای عامه مردم ندارند و دردی از آنها دوا نمی کنند. فاصله بین جامعه و دانشگاه گریبان گیر جنبش دانشجویی هم شده است. البته در برخی موارد جنبش دانشجویی به طور مستقل به حل مشکلات بطن جامعه پرداخته است اما طبیعتا با سطح ایده آل فاصله زیادی دارد.

او تصریح کرد: متاسفانه برخی تشکل ها عمدتاً سعی میکنند تولیدات فکری سیاسیون را به داخل جریانات درون دانشگاهی تزریق کنند که نتیجه این امر، دور شدن از دغدغه های سطح جامعه است، حتی بعضا اگر به مشکلات جامعه توجه شود عمدتا برای تخطئه و تخریب جریان مقابل مطرح و به نتیجه خاصی نمی رسد.

پروین در پاسخ به انتقاد برخی افراد در نسبت به عافیت طلبی فعالین امروزی گفت: به طور کلی برچسب عافیت طلبی در کشور ما از دوران تسلط چپ ها و حزب توده در فضای فکری کشور بوجود آمده است، طبیعتا ما نباید به این برچسب دامن بزنیم زیرا منفعت طلبی به خودی خود امر نامطلوبی نیست، منفعت طلبی جایی منحوس و ناپسند است که فرد منافع فردی را بر منافع ملی یا منافع جریانی خود ترجیح دهد والا انسان بذات بدنبال پیشرفت و تامین منافع شخصی است.

وی افزود: سیاست گذاران این حوزه باید فضا را به سمتی ببرند که منافع فردی در جریان دانشجویی را با منافع ملی و جریانی گره بزنند تا هر کسی که در جهت منافع ملی حرکت کرد، منافع فردی هم نصیبش شود و نه به عکس این حالت اتفاق بیافتد و به دلیل فعال بودن در جنبش دانشجویی، محدودیت هایی برای دانشجویان ایجاد شود

دبیر اسبق تشکل سیاسی-اسلامی بیدار دانشگاه آزاد کرج اضافه کرد: مسئولین باید تلاش کنند با تریبون دادن به جریانات فکری مختلف، ضد و خوردهای فکری سطح جامعه را به داخل دانشگاه بیاورند، من مدتی است که از فضای دانشگاه آزاد فاصله گرفته ام اما شنیده ها حاکی از این است که مسوولان دانشگاه آزاد این موضوع مهم را فراموش کرده اند و بدنبال ایجاد فضای یک سویه در دانشگاه هستند، طبیعتا این امر با ماهیت دانشگاه در تضاد است، من به مسئولین توصیه میکنم که تریبون جریان خاصی در دانشگاه نباشند.