پر اشتهایی عصبی بیشتر گریبان گیر زنان می‌شود

به گزارش سرویس اجتماعی خرداد، «بولیمیا» یا پر اشتهایی عصبی، نوعی اختلال روحی است که مبتلایان به آن تصور نادرستی از وضعیت جسمی خود دارند و همواره تصور می‌کنند باید لاغرتر شوند. این بیماری بیشتر در افرادی مانند هنرپیشه‌ها که شغل و موقعیت اجتماعیشان با وضعیت بدنیشان ارتباط دارد دیده می‌شود. بولیمیا بیشتر میان زنان و دختران جوان شایع است.

محمد یعقوبی، روانشناس در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص این بیماری گفت: زمانی می‌توان گفت فردی به بولیمیا مبتلا شده که به مدت سه ماه و هر بار دو بار در هفته به این دلیل که کنترلی بر غذا خوردن خود ندارد به اقداماتی خودسرانه دست بزند.

وی با اشاره به این‌که این بیماران ترجیح می‌دهند غذاهایی مصرف کنند که بلع راحت‌تری داشته باشد، ادامه داد: مبتلا به بولیمیا برای پیشگیری از افزایش وزن و جبران کنترل نکردن در خوردن بیمار، اقداماتی خودسرانه انجام می‌دهد و برای جبران پرخوری به استفراغ عمدی، سوء مصرف داورهای ملین، روزه‌داری و انجام ورزش‌های سخت روی می‌آورند.

این روان شناس بالینی با بیان این‌که مبتلایان به بولیمیا معمولا تسلطی بر غذا خوردن خود ندارند، تصریح کرد: معمولا بیماران روحی و روانی به ویژه افرادی که افسردگی دارند بیشتر به بولیمیا مبتلا می‌شوند و خستگی، آشفتگی‌های روحی، بی حالی و اضطراب از علایم این بیماری است.

یعقوبی با بیان این‌که این بیماری بیشتر در زنان مشاهده می‌شود، ادامه داد: علاوه بر بولیمیا که به معنای پرخوری عصبی است بیماری "آنورکسی" به معنای بی اشتهایی عصبی هم بیشتر گریبان گیر زنان و دختران می‌شود.

وی در خصوص این‌که چرا این بیماری بیشتر در زنان مشاهده می‌شود، گفت: زنان به دلیل این‌که بیشتر برای حفظ اندام خود تلاش می‌کنند و تناسب اندام را ملاک زیبایی می‌دانند بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند.

هم چنین سید مرتضی صفوی، دانشیار گروه تغذیه بالینی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در خصوص این بیماری اظهار کرد: بولیمیا یک اختلال روحی به شمار می‌آید که فرد مبتلا به این بیماری احساس گرسنگی شدیدی می‌کند و به دنبال تنش‌های روحی در مدت زمان کوتاهی مقادیر زیادی غذا مصرف می‌کند.

وی ادامه داد: این بیماران به دلیل این‌که توانایی تسلط و مهار کردن اشتهای خود را ندارند، برای جلوگیری از افزایش وزن به رفتارهای اجتنابی روی می‌آورند، در نتیجه مواد غذایی پرکالری که بلع و استفراغ آن راحت است را انتخاب می‌کنند.

این متخصص تغذیه با بیان اینکه ترس از افزایش وزن و از دست دادن تناسب اندام موجب بروز رفتارهای جبرانی می‌شود، اضافه کرد: از جمله این رفتارها می‌توان به روی آوردن به ورزش‌های سخت، روزه داری، رژیم‌های غذایی سخت و استفاده از داروهای که سوخت و ساز بدن را افزایش می‌دهند اشاره کرد.

صفوی به علایمی که نشان دهنده این بیماری است اشاره کرد و ادامه داد: علایم شایع دستگاه گوارش مانند شکم درد، نفخ و یبوست و همچنین علایم ریوی ناشی از ورود مواد غذایی به مجرای تنفسی که ممکن است سبب بروز عفونت ریوی شود از علائم بیماری بولیمیا است. در زنان و دختران علایمی مانند قطع قاعدگی و یا دوره‌های نامنظم قاعدگی نیز مشاهده می‌شود.

دانشیار گروه تغذیه بالینی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با بیان اینکه خرابی دندان‌ها و لثه‌ها به دلیل ترشح اسید معده از عوارض بولیمیا است، تصریح کرد: کاهش آب بدن و کاهش سطوح پتاسیم که به ضعف شدید و آریتمی قلبی منجر می‌شود از دیگر عوارض این بیماری است.

صفوی با اشاره به این‌که بولیمیا درست نقطه مقابل بیماری بی‌اشتهایی یا آنورکسی است، اضافه کرد: برعکس بولیمیا که فرد پرخوری می‌کند در بیماری آنورکسی فرد دچار بی اشتهایی شدیدی می‌شود و این بی اشتهایی ممکن است به سوء تغذیه و اختلالات ناشی از آن منجر شود.

وی تصریح کرد: در بولیمیا بیماران به دلیل اینکه عصبی هستند و سابقه بیماری‌های عصبی دارند پرخوری می‌کنند اما بیمار مبتلا به آنورکسی اشتهای خود را از دست نمی‌دهد بلکه با گرسنگی مبارزه می‌کند.

این متخصص تغذیه در خصوص درمان بیماران مبتلا به بولیمیا، گفت: یک نشانه بیماری، اعتراف فرد به پرخوری به علت عصبی بودن است، بنابراین به یک درمان موازی نیازمندیم بدین معنا که ابتدا یک روان پزشک و یا یک متخصص مغز و اعصاب بیمار را درمان کند و سپس متخصص تغذیه به او رژیم غذایی مناسب دهد.

صفوی با بیان اینکه بولیمیا صرفا یک بیماری تغذیه‌ای نیست بلکه یک اختلال روحی نیز محسوب می‌شود، ادامه داد: برای درمان مطلوب‌تر ابتدا باید روان پزشک ریشه اختلالات غذایی که ناشی از مشکلات روحی و عاطفی است را برطرف کند و سپس مشاوره تغذیه برای برطرف کردن کمبودهای بدن، رژیم غذای مناسبی را برای بیمار تجویز می‌کند.

وی در خصوص مصرف دارو برای درمان بیماران، گفت: در برخی موارد، داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب برای بیماران تجویز می‌شود که استفاده از این داروها سبب بهبود اختلالات غذا خوردن می‌شود.