چین درباره اعتراضات اخیر در ایران چه نظری دارد؟
خرداد: علیرغم آن که «دونالد ترامپ» رییس‌جمهوری آمریکا از ناآرامی‌های اخیر در ایران حمایت کرده است، دولت چین در اینباره هیجان زده نیست. روزنامه «خلق» ارگان حزب کمونیست چین (تنها حزب قانونی و حاکم بر آن کشور) در سرمقاله روز سه‌شنبه خود به اعتراضات اخیر در ایران پرداخته و اطمینان داده که خطر انقلاب رنگی ایران را تهدید نمی‌کند.
به گزارش خرداد از آفتاب‌نیوز، در این سرمقاله نوشته شده که در تظاهرات اخیر تعداد کمتری در مقایسه با تظاهرات سال ۲۰۰۹ میلادی در اعتراض به نتیجه انتخابات آن زمان حضور دارند. این روزنامه می‌نویسد مهمتر از ماهیت متفاوت سیاسی این تظاهرات با تظاهرات ۲۰۰۹، این واقعیت وجود دارد که نظام ایران ظرقیت قابل توجهی برای کنترل اوضاع دارد. این روزنامه می‌نویسد: «در سال ۲۰۰۹ میلادی سه میلیون نفر در اعتراض به خیابان‌های تهران آمدند. آنان نتوانستند زمین‌لرزه‌ای سیاسی ایجاد کنند. اکنون شاید کم‌تر از سه هزار نفر به خیابان آمده‌اند. آنان چه کاری می‌توانند انجام دهند؟»
این روزنامه در ادامه می‌نویسد: «به نظر بسیاری از ایرانیان این حرکت نه تنها انقلابی نیست که جنبشی سیاسی نیز نمی‌باشد. ناظران مسائل می‌گویند که مردم ایران تنها احساس نارضایتی خود را نسبت به وضعیت فعلی اقتصاد و سیاست در آن کشور نمایش دادند».
این روزنامه البته نسبت به ادامه وضعیت اقتصادی کنونی در ایران هشدار داده و می‌نویسد: «علیرغم آن که تظاهرات رو به پایان است، اقتصاد ایران وضعیت وحشتناکی دارد. اکنون مردم ایران خواستار سطح بالاتری از کیفیت زندگی هستند و قدرت را به محک آزمون گذاشته‌اند».
این روزنامه می نویسد این اعتراض‌ها در ایران فرصتی برای غرب است که یاد بگیرد نمی‌شود الگوهای مشابه را در همه جا عملیاتی کرد و می‌نویسد: «کشورهای غربی اغلب به طور مشترک از ناآرامی در برخی از کشورهای غیر‌غربی حمایت می‌کنند. اما وضعیت هر کشوری با کشور دیگر فرق دارد؛ از نظر تاریخی، فرهنگی، اقتصادی و توسعه اجتماعی همه کشورها مشابه یکدیگر نیستند و منافع عموم مردم در تمام کشورهای در حال توسعه نیز شبیه یکدیگر نیستند».
به گزارش خرداد از آفتاب‌نیوز، در این سرمقاله نوشته شده که در تظاهرات اخیر تعداد کمتری در مقایسه با تظاهرات سال ۲۰۰۹ میلادی در اعتراض به نتیجه انتخابات آن زمان حضور دارند. این روزنامه می‌نویسد مهمتر از ماهیت متفاوت سیاسی این تظاهرات با تظاهرات ۲۰۰۹، این واقعیت وجود دارد که نظام ایران ظرقیت قابل توجهی برای کنترل اوضاع دارد. این روزنامه می‌نویسد: «در سال ۲۰۰۹ میلادی سه میلیون نفر در اعتراض به خیابان‌های تهران آمدند. آنان نتوانستند زمین‌لرزه‌ای سیاسی ایجاد کنند. اکنون شاید کم‌تر از سه هزار نفر به خیابان آمده‌اند. آنان چه کاری می‌توانند انجام دهند؟»
این روزنامه در ادامه می‌نویسد: «به نظر بسیاری از ایرانیان این حرکت نه تنها انقلابی نیست که جنبشی سیاسی نیز نمی‌باشد. ناظران مسائل می‌گویند که مردم ایران تنها احساس نارضایتی خود را نسبت به وضعیت فعلی اقتصاد و سیاست در آن کشور نمایش دادند».
این روزنامه البته نسبت به ادامه وضعیت اقتصادی کنونی در ایران هشدار داده و می‌نویسد: «علیرغم آن که تظاهرات رو به پایان است، اقتصاد ایران وضعیت وحشتناکی دارد. اکنون مردم ایران خواستار سطح بالاتری از کیفیت زندگی هستند و قدرت را به محک آزمون گذاشته‌اند».
این روزنامه می نویسد این اعتراض‌ها در ایران فرصتی برای غرب است که یاد بگیرد نمی‌شود الگوهای مشابه را در همه جا عملیاتی کرد و می‌نویسد: «کشورهای غربی اغلب به طور مشترک از ناآرامی در برخی از کشورهای غیر‌غربی حمایت می‌کنند. اما وضعیت هر کشوری با کشور دیگر فرق دارد؛ از نظر تاریخی، فرهنگی، اقتصادی و توسعه اجتماعی همه کشورها مشابه یکدیگر نیستند و منافع عموم مردم در تمام کشورهای در حال توسعه نیز شبیه یکدیگر نیستند».
