به گزارش خرداد، روزنامه ایران از رواج شایعه تعطیلی یک کارخانه قدیمی تولید خودکار گزارش میدهد:
علی اکبر رفوگران در سال 1342 به همراه پدر و برادرش کارخانه تولید خودکار بیک را راهاندازی کرده بودند. او درباره شایعه تعطیلی کارخانه بیک که دو سه روز پیش منتشر شده بود میگوید:«آمدنیوز اصولاً غیرواقعی مینویسد. این مطلب هم شایعه است. اما مشکل ما این است که دوستان ما هم حرف آن را باور میکنند، این زشت است.
وقتی این حرفها را در سایر رسانهها انعکاس میدهند، باید با مطالعه باشد، تحقیق کنند و بپرسند. کارخانه بیک کارش را میکند، اما با این حرفها فقط لطمه اعتباری به آدم میزنند.»
او تأکید میکند:«الان هم مشغول کارهستیم، نه کارگر کم کردهایم و نه تغییراتی در کارخانه هایمان داده شده است. کسانی که از تعطیلی بیک حرف زدهاند، یقیناً هدفشان این بوده است که به موج ناامیدی و اخبار منفی در جامعه دامن بزنند. من تکرار میکنم که چرا دوستان ما هم به این اخبار دامن میزنند؟»
با وجود تمام مشکلات اقتصادی، رفوگران کارخانه بیک را حفظ کرده است و معتقد است که میشود نبض تولید را در هر شرایطی با مدیریت زنده نگه داشت. این کارآفرین ریش سفید درباره موفقیتش میگوید:«من در حدود 30، 40 سال خودکار بیک را تولید میکردم، هم قیمتش را نگه داشتم و هم کیفیتش را حفظ کردم. در طول این چند دهه هم هزار اتفاق افتاد.
بخشی از بستر کار ما به اقتصاد مملکت برمی گردد ولی کارفرما هم نقش خودش را دارد. میشود به هر قیمتی که شده است، آدم کیفیتاش را به خاطر خودش حفظ کند. اگر خودستایی نشود، همه کار به خاطر تجربه و مدیریت است. آدم باید خودش را با حوادث روز تطبیق دهد. مشکلات همیشه هست و باید این مشکلات را با صبر و درایت حل کنیم؛ مدیریت همین است.»
در انتها علی اکبر رفوگران، مؤسس و مالک کارخانه بیک از مشکلات این روزهایشان هم چنین روایت میکند:« در حال حاضر نوسان ارز، بزرگترین لطمه را به شرکتهای بدهکار ارزی میزند. خود ما هم یکی از این شرکتها هستیم که از این نظر خیلی لطمه خوردهایم. مشکل اصلی ما برای این پرداخت بدهیهاست که وقتی قیمت ارز بالا میرود، چند برابر میشود. اما باز هم مشکلی نیست که کار ما را لنگ کرده باشد، اصلاً نمیتوانم تصور کنم که بدون تولید کردن، زندگی شایستهای داشته باشم.»