خرداد:یک نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی گفت: موضع گیری مقامات آمریکا و ادعاهای آنان و برخی تصورات ناپخته این فرضیه اشتباه را ایجاد کرده بود که کشور در ایام بسیار نزدیک سرنوشت نامعلوم و مبهمی در پیش دارد. این تصورات اشتباه آنچنان طی یک مدت کوتاه بزرگ و بزرگ تر شد که شبیه یک غول بادکنکی بود که بعد از مدتی حتی باعث ارعاب شد.
به گزارش خرداد ،احمد شیرزاد در گفتوگو با «شفقنا» درباره تحولات اخیر بازارهای داخلی و تاثیرپذیری آن از تحولات اخیر بینالمللی از جمله مجمع عمومی سازمان ملل و دادگاه لاهه ، گفت: من تصور میکنم که این تحولات بیش از آنکه ضمانت اجرایی داشته باشد و به صورت مستقیم و عملیاتی بر اقتصاد کشور تاثیرگذاشته باشد، بیشتر یک تغییر فضای جهانی به سود ایران است که افکار عمومی را بیشتر به سمت و نفع ایران تغییر میدهد. بنابراین من فکر میکنم با اقتباس از اصطلاح «حباب اقتصادی» این مساله را نیز در حوزه سیاست به کار برده و بگوییم که یک حباب سیاسی حول ایران شکل گرفته بود که اکنون این حباب از بین رفته است.
این نماینده اصلاح طلب دوره ششم مجلس شورای اسلامی در تشریح عوامل نقش آفرین در حباب سیاسی علیه ایران، گفت: موضع گیری مقامات آمریکا و ادعاهای آنان و برخی تصورات ناپخته این فرضیه اشتباه را ایجاد کرده بود که کشور در ایام بسیار نزدیک سرنوشت نامعلوم و مبهمی در پیش دارد. این تصورات اشتباه آنچنان طی یک مدت کوتاه بزرگ و بزرگ تر شد که شبیه یک غول بادکنکی بود که بعد از مدتی حتی باعث ارعاب شد.
وی افزود: این غول بادکنکی عملا این توهم را ایجاد کرد که به زودی اتفاقات عجیبی رخ خواهد داد و چنان و چنین میشود. برخی نگران بودند که قحطی بشود و به همین دلیل به سمت احتکار و خرید انبوه کالاها روی آوردند. ولی واقعیت آن است که قحطی لزوما در زمان تحولات سیاسی رخ نمیدهد. چه بسا در یک کشوری انقلاب رخ داده ولی اقتصاد ثبات خودش را به نحوی حفظ کرده است و چه بسا حکومتی ثبات داشته ولی اقتصاد آن دچار تحولات زیادی شده است. بنابراین کسانی که این سناریوها و تصورات را ساختند نمیدانستند چه میگویند و چه میخواهند.
شیرزاد با تاکید بر این مساله حبابهای اقتصادی پیش آمده باید دیر یا زود از بین میرفتند، گفت: گذشت زمان نشان داد که قرار نیست در کشور اتفاق عجیبی از سوی دیگر کشورها رخ بدهد و همین مساله تاثیر زیادی بر افکار عمومی داخلی داشت. از طرف دیگر نیز در اتفاقی مانند مجمع عمومی سازمان ملل مردم دریافتند که برخلاف آنچه که در تصورات بادکنکی و حبابی رایج شده بود، ایران در انزوا نیست بلکه آمریکا در سیاست های ضد ایرانی خود تنهاست.