خرداد: در معرفی وزرا به مجلس، رویه بدین شکل است که تا قبل از اعلام رسمی وزرای پیشنهادی به مجلس، تعاملی که باید صورت پذیرد انجام نمیگیرد. شناخت ناکافی نمایندگان باعث میشود چون مجلس در رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی مطالعه و تحقیق و بررسی کاملی انجام نداده انتخابها دقیق نباشد که نتیجه عملکرد آن وزیر، رأی نمایندگان زیر سوال برود و مردم اعتماد خود را هم به نمایندگان و هم به وزرا و مدیران کشور از دست بدهند. این سوال مطرح است که چرا مسئولان از جمله نمایندگان مجلس، به افکار عمومی توجهای ندارند. برای مثال مردم نحوه گرایش وزرا را قبول ندارند و میگویند افراد و مدیران جدید سر کار بیایند؛ البته شخصی که در حوزه مربوطه مسلط و دارای تخصص باشد نه هر فرد جدیدی، افرادی که در یک وزارتخانه سالها کار کردهاند، تجربه اندوختهاند، دارای دانش و تخصص در حوزه کاری خود هستند. اگر بحث از جوانگرایی میشود و یا مطالبه مردم استفاده از جوانان است، نه هر جوانی که فاقد تخصص و شایستگی است، منظور جوانی است که اگر میخواهد در وزارت راه و شهرسازی یا وزارت صمت مسئولیتی بپذیرد، حداقل 5 یا 6 سال در مجموعه ادارات و معاونتهای آن وزارتخانه تجربه داشته باشد. به هر حال یک مدیر ارشد یا یک وزیر را باید بدنه آن اداره یا وزارتخانه بشناسند یک سر و گردن از سایر مدیران و کارشناسان آن مجموعه بالاتر باشد. مسأله تخصص و سابقه کاری در یک حوزه، بسیار امر مهمی است که در چینش و انتخاب وزرا باید لحاظ شود. از سویی رئیسجمهوری هم همواره از امیدآفرینی یا به تازگی از امید درمانی سخن میگویند، اما آیا کاری برای تحقق این امید و تزریق آن به جامعه صورت میپذیرد؟ باید چنین پاسخ داد که انتقادها به عملکرد دولت زیاد شده و این امید در جامعه با چنین رفتارهایی محقق نخواهد شد. این گونه انتخابها در تعیین و گزینش وزرا، ارتباط با مجلس، تعامل با اصلاحطلبان به عنوان حامیان اصلی رئیسجمهوری و دولت، نحوه عملکرد دستگاههای دولتی و غیره در امید آفرینی به جامعه نقشی نداشته و بلکه باعث تضعیف این مهم نیز بوده است. واقعیت این که کشور در مسائل داخلی و مدیریت اجرایی دارای اشکال است که همین امر باعث ناامیدی در بین اقشار مختلف مردم شده است. مشاهده میشود وزیری که عملکردش مورد انتقادهای عمومی قرار گرفته است، برای وزارتخانه دیگر که حوزه بسیار گسترده و پر چالشی است معرفی میشود. تحریمها و دشمنیها بر اقتصاد کشور تاثیر منفی گذاشته است، اما بخشی از این تاثیرات را مدیران و مسئولان در داخل کشور به آنها دامن میزنند و ناخواسته به افرادی که قصد فلج کردن اقتصاد را دارند، کمک میشود. البته نباید نقش سیاستها و رفتارهای خارجی را در تضعیف اقتصاد ایران کمرنگ جلوه داد، آثار تحریمها پررنگ است و کسی نمیتواند منکر این امر باشد، اما همه مسائل ناشی از این دشمنیها نیست. کشور مدیران ریسکپذیر ندارد، این ریسکپذیر نبودن مدیران باعث بسیاری از مشکلات شده است که هم دولت و هم سایر نهادها باید برای بهکارگیری مدیران شجاع و ریسکپذیر، تلاش کنند.
* نماینده تهران در مجلس دهم
*عبدالرضا هاشم زایی
*روزنامه آرمان