به اروپا فحش هم دادیم، خوب، چه عاید مردم می‌شود؟
خرداد: ایران امروز بیش از هر زمان دیگری به دوستان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای احتیاج دارد. ما نباید از هیچکدام از دوستان خود دست بکشیم.
اینکه اروپا هنوز نتوانسته به تعهدات خود در برابر بعد از خروج آمریکا از برجام عمل کنند، بر کسی پوشیده نیست. آنها هنوز نتوانسته‌اند به قول معروف راهی برای دور زدن تحریم‌های ایالات متحده علیه جمهوری اسلامی پیدا کنند.
در این میان برخی در داخل با دیدن این ناتوانی بر خروج ایران از برجام تاکید می‌کنند و می‌گویند چرا ایران هنوز در برجام مانده است؟ به نظر می‌رسد این افراد دیپلماسی را دوست ندارند و بیشتر به دنبال تنش و درگیری هستند.
درست است که اروپا هاج و واج مانده و نمی‌داند با ترامپ چه کند اما حداقل علیه ایران کاری نمی‌کند. حتی بسیاری از سران اروپایی به دنبال راه‌هایی هستند که به اقتصاد ایران کمک کنند.
در سال‌های نه چندان دور همین دُوَل اروپایی دست در دست آمریکایی‌ها، ایران را تحریم می‌کردند. حالا اما به دنبال راهی برای دور زدن تحریم‌ها علیه ایران هستند. برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی آنها حق را به آمریکا نمی‌دهند و در کنار ایران ایستاده‌اند.
رقیب پُر قدرت است و پنجه پر زوری دارد و البته با تصمیم‌های عقلانی هم چندان رابطه‌ای ندارد. حالا سوال این است چرا با وجود ترامپ ما باید دور خود را خالی کنیم و با یک تصمیم اشتباه دوستان را به دشمن تبدیل کنیم. ماندن ما در برجام باعث شده است، اروپایی‌ها پای ایران بمانند و خروج ما برای اروپایی‌ها یعنی پایان دوستی.
ایران امروز بیش از هر زمان دیگری به دوستان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای احتیاج دارد. ما نباید از هیچکدام از دوستان خود دست بکشیم. در زمانی که آمریکا، عربستان و اسرائیل تمام قدرت و پول خود را به میدان آورده‌اند، خروج از برجام یعنی خودکشی.
حفظ اروپا، روسیه، چین و ... یعنی دیپلماسی. در شرایط بحرانی است که دیپلماسی می‌تواند هنر خود را نشان دهد.
به این نکته توجه کنید؛ واقعا ترامپ تصور می‌کرد وقتی از برجام خارج شود، کشورهای اروپایی او را همراهی خواهند کرد. اما این اتفاق نیفتاد. این یک پیروزی بزرگ برای ایران بود. مگر ایران در این سال‌ها نمی‌خواست آمریکا تنها بماند، خوب مانده است.
ترامپ زمین را به زمان دوخته که اروپایی از برجام دست بکشند اما آنها پای امضایی که کرده‌اند ایستاده‌اند. ماندن آنها حتی در موقعیت انفعال هم بهتر از نبودن آنهاست.
دوستان کاش به یک سوال ساده پاسخ می‌دادند. در شرایط فعلی اروپایی که کاری نمی‌کند بهتر است یا اروپایی که ایران را تحریم کند؟
ما باید بر اساس شرایط کشور تصمیم بگیریم. وضعیت اقتصاد ایران خوب نیست و نباید اجازه بدهیم باری بر مشکلات ریز و درشت کشور اضافه شود. در گذشته شرکت‌های کوچک اروپایی به جرم همکاری با ایران تنبیه می‌شدند اما الان اروپایی‌ها چشمان خود را می‌بندند و می‌گویند شتر دیدی، ندیدی.
احتمالا منتقدان پاسخ می دهند انتظار نمی گذارد که کار خودمان را بکنیم ولی بارها توضیح داده شده که منتظر اروپا نیستند اما امیدوارند.
می‌شود همین الان بلندگو به دست گرفت و به اروپا فحش داد و از برجام هم خارج شد اما چه چیزی عاید مردم خواهد شد؟ وضع زندگی آنها بهتر خواهد شد؟ اقتصاد سروسامان خواهد گرفت؟ سایه تحریم‌ها از سر ایران دور می‌شود؟ کاش دوستان در هنگام سخنرانی‌های آتشین خود به این سوال‌ها هم جواب بدهند.
