اهالى تئاتر همواره از لزوم حمايتهاى دولت به شرایط اقتصادیِ اين هنر نمايشى صحبت كردهاند. بهتازگی هم هنرمندان و تعدادی از اعضای صنوف مختلف خانه تئاتر در گردهمایی که در خانه تئاتر برگزار شد، مشکلات صنفیشان را مطرح و بیانیهای را در این زمینه خطاب به قوای سهگانه مقننه، مجریه و قضاییه نوشته و امضا کردند.. البته به نظر میرسد بخش ديگرى از اين گردهمايى بهدليل دخالتهاى نهادها و ارگانهاى متفاوت بازمیگردد.
احضار به دادسرای رسانه و چند بازداشتی
مریم کاظمی، کارگردان نمایش «رویای شب تابستان» و سعید اسدی(مدیر تئاتر شهر) بهدلیل پخش تیزر تبلیغاتی این نمایش در فضای مجازی، در شهریورماه، به دادسرای رسانه احضار شدند و چون روند رسیدگی به پرونده تا پایان وقت اداری طول کشید، بازداشت شدند. این اتفاق که خیلی از اهالی تئاتر را خشمگین و ناراحت کرده بود، طبق صحبتهای شهرام گیلآبادی، مدیر عامل خانه تئاتر، موجب شد جلسه فوقالعاده هیأتمدیره خانه تئاتر تشکیل شود تا تصمیم و موضع صنف نسبت به این موضوع اعلام شود.
البته این اتفاقات به اینجا ختم نشد، چون شانزدهم ماه جاری بود که محمد رحمانیان در گفتوگو با ایرناپلاس از بازداشتش و آزادیاش با قرار وثیقه خبر داد. او دلیل بازداشتش را حاشیههایی که برای نمایش «پیکان جوانان» به وجود آمده بود، عنوان کرد. همه این اتفاقات در حالی رخ داد که مسئله تئاتر خصوصی و نمایشهای عظیم و پرهزینهای که برای فروش بیشترشان از سلبریتیها دعوت به عمل میآورند، موجب پیدایش بحث و چالشهایی میان اهالی تئاتر شده است.
امید داشتن به سه قوه
کاظم هژیرآزاد، عضو هیأت مدیره خانه تئاتر درباره بیانیهای که اهالی تئاتر خطاب به سه قوه نوشته و امضا کردهاند، به خبرنگار ایرناپلاس گفت: ما امیدوار هستیم که این بیانیه تأثیرگذار باشد. اهالی تئاتر همواره امیدوار بودهاند که درخواستهایشان مورد توجه قرار بگیرد. ما اگر به سه قوه امید نداشته باشیم، پس باید دامن چه کسی را بگیریم و دادخواست کنیم؟ البته تا آنجایی که خبر دارم هنوز واکنشی دیده نشده است. انشاءالله روزهای آتی شاهد فضای بازتری باشیم و جامعه تئاتری بتواند راحتتر از گذشته فعالیت کند. همه زیر یک پرچم زندگی میکنیم و امید داریم که برای این مردم بتوانیم کار کنیم.
دستگیری نیروهای خادم به تئاتر و بهوجود آمدن بیاعتمادی
این بازیگر پیشکسوت در پاسخ به این پرسش که چرا گاهی شاهد فراخواندن و بازداشت برخی از کارگردانان تئاتر میشویم، خاطر نشان کرد: جز تأسف نمیتوانم صحبت دیگری درباره این قضیه کنم. باید یک روزی جریان دولت در دولت و قدرت در قدرت تکلیفش روشن شود. وقتی به کسی که یک عنصر و شخصیت دولتی است، مسئولیت میدهیم باید اختیاراتی هم به وی واگذار کنیم. این اختیارات را قانون اساسی و مجلس شورای اسلامی معین کردهاند. ما که از آنها عدول نخواهیم کرد و اصلاً هم نمیتوانیم این کار را کنیم، آن شخص دولتی هم قطعاً نمیتواند از این خط قرمزها خروج کند؛ چون به ضرر وی تمام میشود و پُستش را از دست میدهد. بنابراین، باید هماهنگی بین منابع نیرو و قدرت وجود داشته باشد. این هماهنگی گاهی به هم میخورد که من امیدوارم دیگر این اتفاق نیفتد. وقتی یکی از نیروهای خادم به تئاتر را دستگیر میکنند و به زندان میبرند یا با وثیقه آزاد میکنند، یک نوع بیاعتمادی بین همه به وجود میآید. ما میخواهیم حس اعتماد را به وجود آوریم. وقتی حس بیاعتمادی باشد، کار لنگ میماند. امیدواریم از این به بعد شاهد چنین اوضاع و احوالی نباشیم.
خصوصیسازی، بازیچه یک عده سودجو
عضو هیأت مدیره انجمن بازیگران خانه تئاتر با اعلام اینکه خصوصیسازی در نهادش امر مثبت و صحیحی است، بیان داشت: متأسفانه همین خصوصیسازی در دست یک عده سودجو، بازیچه شده است. خصوصیسازی در نهادش امر مثبت و صحیحی است که کار مردم، به خودِ مردم محول شود، اما این مسئله قواعد و قوانینی دارد. همچنان که در کشورهای صاحب تئاتر و صاحب هنر با این قوانین انجام میشود و بخش خصوصی، نیمهخصوصی و دولتی فعال است. باید از این کشورها الگوبرداری کنیم. نه اینکه صد در صد غربی شویم. ما باید از این الگوها استفاده و آن را ایرانیزه کنیم. به این معنا که با نیازها و خواستهای کشورِ خودمان منطبقش کنیم.
قوانین خصوصیسازی را الگوبرداری کنیم
«همانطور که آخرین مدل ماشین را سوار میشویم در حالی که این تکنولوژی برای ما نیست، بلکه برای غرب است اما از آن استفاده میکنیم، پس باید قواعد و قوانینش را رعایت کنیم. در تئاتر و سینما هم همینگونه است. یعنی باید قوانین را الگوبرداری کنیم و فوایدش را کسب کنیم. این مسأله شدنی است مشروط بر اینکه دعوا بین خود سردمداران و متولیان از بین رود. کسانی هستند که میخواهند این مسئله را صحیح انجام دهند، باید این اشخاص را بشناسیم و میدان را به آنها دهیم که بتوانند دلسوزانه کار کنند که نقایص برطرف شود.»