« هم در فوتبال و هم در اخلاق باختیم.
باخت ما در مقابل ژاپن نشان داد که تیم ملی فوتبال کشور ما، هم از نظر روحی و روانی آماده برای مسابقات بزرگ نبوده و هم از نظر اخلاقی و فرهنگی.
تیمی که با خوردن یک گل از هم میپاشد و نمیتواند داشتههای خود را به نمایش بگذارد، از نظر روحی و روانی آماده نیست و معلوم میشود از این جهت روی آن کار نشده است.
همچنین تیمی که پس از ابخت در مقابل تیم مقابل ، عنان از کف میدهد و به افراد تیم حریف حلمهور میشود، علاوه بر فوتبال در اخلاق هم باخته است و ملت خود را هم در افکار عمومی جهان بازنده کرده است.
وقتی ما در دنیا از سوی آمریکا و اسراییل منافقانه متهم به حمایت از تروریسم و خشونت هستیم، رفتاری که آقایان آزمون و حاجیصفی و رضاییان از خود نشان دادند و در مقابل چشم مردم جهان قرار گرفت، ضربهای مهلک به ملت ایران بود و ایران افراد باید تنبیه شوند.
اینها بازی در تیم ملی را با بازی در کوچه و محله اشتباه گرفتهاند و نمیفهمند که رفتار آنها، رفتار، اخلاق و فرهنگ ملت ایران را به دنیا منتقل میکند.
از سوی دیگر اعترضا بیش از حد به داور که در بازیهای داخلی ما یک رسم و عادت شده است، خود را در بازی ملی نشان داد و شد آنچه که نباید میشد.
باید از همه اینها برای آینده درس گرفت.
خلاصه تیمی که میتوانست قهرمان آسیا شود، به خاطر ضعف روحی و روانی و اخلاقی نتوانست به این مقام برسد و دل مردم را که در شرایط فعلی به شدت به آن نیازمند بودند، شاد کند.
این تیم همه شرایط قهرمانی را داشت ولی شخصیت قهرمانی نداشت.»