اصلاحات با تابلو و شعارهای خود در صحنه حضور پیدا می‌کند؟
در انتخابات سال آینده اصلاحطلبان با جناحهای دیگر ائتلافی خواهند داشت یا خیر؟
خرداد: در حالی به سال جدید نزدیک می‌شویم که زمزمه‌هایی درباره فعالیت‌های احزاب سیاسی برای حضور در انتخابات مجلس یازدهم هم به گوش می‌رسد.
به گزارش خرداد به نقل از آرمان ، احزاب رسمی کشور از جمله اصلاحطلبان و اصولگرایان هر کدام در تلاش هستند تا بتوانند سبد رای‌شان را از حالا برای انتخابات مجلس 98 پر کرده و پیروز میدان باشند. اصلاحطلبان در تلاش هستند تا با ارائه طرح برای عبور از شرایط کشور حضور خود در جامعه را به گوش مردم برسانند، اما در مقابل اصولگرایان مانند بازی که در گذشته داشتند تنها در تلاش برای ناامیدی مردم نسبت به اصلاحطلبان هستند تا بتوانند اینگونه القا کنند که اصلاحطلبان از حالا بازی را باختند؛ بنابراین به سمت ما حرکت کنید. در این میان برخی از اعضای حزب اعتدال که تا چندی پیش مدعی بودند در انتخابات ریاست جمهوری هیچ ائتلافی با اصلاحطلبان نداشتند گویی بازی دیگری را شروع کرده و مطرح می‌کنند که باید ائتلاف میان اعتدالیون با اصلاحطلبان ادامه یابد، می‌توان از این بحث‌ها به این نتیجه رسید که اعتدالیون از حالا خود را بازنده میدان در مجلس می‌دانند و دوباره دست نیاز به سوی اصلاحطلبان دراز کرده‌اند. با توجه به اینکه برخی از چهره‌های اصلاح‌طلب چندی پیش اعلام آمادگی برای ائتلاف با جناحهای دیگر را داشتند اما در مقابل برخی دیگر از اصلاحطلبان مطرح کرده‌اند که ما تنها با تابلو اصلاح‌طلبی در انتخابات حضور پیدا خواهیم کرد. «آرمان» در همین زمینه با احمد حکیمی‌پور، دبیرکل حزب اراده ملت گفت‌وگو کرده که می‌خوانید.
در انتخابات سال آینده اصلاحطلبان با جناحهای دیگر ائتلافی خواهند داشت یا خیر؟
هیچ موضوعی را نمی‌توان با قطعیت مطرح کرد چرا که هر اتفاقی ممکن است. در حال حاضر باید در انتظار فضای موجود در انتخابات باشیم. درون اصلاحطلبان هیچ بحثی حول و حوش ائتلاف با دیگر جناح‌ها تاکنون نبوده، منتها هر فردی می‌تواند تنها نظر شخصی خود را مطرح کند. سخنان هر شخصی اظهارنظر فردی یا حزبی او است اما باید تاکید کنم که در نهادهای اصلاح‌طلبی هیچ بحثی درباره رویکرد اصلاحطلبان در انتخابات بعدی تاکنون وجود نداشته است. با توجه به تجربه‌ای که در انتخابات گذشته به ویژه مجلس و ریاست جمهوری داشتیم باید گفت که مقداری بدنه اصلاحطلبان تحت فشار قرار گرفتند و به همین جهت اصلاحات با تابلو و شعارهای خود در صحنه حضور پیدا می‌کند، به این معنا که اصلاحطلبان نظری درباره ائتلاف با دیگر جناح‌ها را مفید نمی‌دانند. بنابراین باید منتظر باشیم که فضای انتخاباتی به چه سمتی حرکت می‌کند. این فضا را در نیمه دوم تابستان می‌توان پیش‌بینی کرد چرا که در آن زمان کم‌کم مشخص می‌شود انتخابات به چه سمتی حرکت می‌کند و از زمان حال نمی‌توان بحثی را مطرح کرد.
اما برخی از چهره‌های اصلاح‌طلب تاکنون بارها از ائتلاف اصلاحطلبان با دیگر جناح‌ها یاد کردند.
در اینجا باید تاکید کنم که در جمع اصلاحات چنین بحثی هنوز مطرح نشده است و برخی تنها به اظهار نظرات شخصی خود می‌پردازند. اگر اصلاحطلبان قصد مطرح کردن موضوعی را داشته باشند با توجه به تصمیم جمعی به صدور بیانیه‌ای بسنده می‌کنند. تا کنون تصمیمی درباره قبول ائتلاف اصلاحطلبان با جناحهای دیگر از جمله اصولگرایان معتدل مطرح نشده است. در حال حاضر هر شخصی حدس و گمان خود را درباره این گونه ائتلاف‌ها بیان می‌کند. ساز و کار تصمیم‌گیری در اصلاحات به گونه‌ای است که نظرات احزاب، تشکل‌ها و شخصیت‌ها مطرح شده و طی فرآیند موجود دست به تصمیم‌گیری می‌زنند. بنابراین با نظر برخی از افراد اصلاح‌طلب نمی‌توان گفت که ائتلاف اصلاحطلبان با دیگر جناح‌ها ممکن است.
چندی پیش مطرح شد که اعتدالیون با اصلاحطلبان هیچ ائتلافی نداشتند، اما اخیرا تاکید بر ادامه ائتلاف است. این تغییر موضع را در چه موضوعی تبیین می‌کنید؟
درباره تغییر نظر تنها باید خودشان پاسخگو باشند که چرا نظرشان در گذشته و حال تغییر کرده است لذا ما نمی‌توانیم مفسر نظر دیگران باشیم. منافع ملی در ابتدا برای اصلاحطلبان مهم‌ترین هدف است. یعنی ما به دنبال راه‌حل‌هایی برای بهبود وضعیت کشور و همچنین حفظ کیان این مرز و بوم هستیم. بنابراین برای اصلاحطلبان اصلا مهم نیست که در حال حاضر در کدام قسمت از قدرت ایستاده‌اند. جریان اصلاحات توقع دارد هنگامی که دولتی با بدنه و سبد رأی جریان اصلاحات به قدرت رسیده است وزن جایگاه این رأی را در تصمیمات، مدیریت و جهت‌گیری‌هایش نشان دهد چرا که باید روشن شود این رأی ظهور عمل‌اش در کجا قرار دارد؟ این موضوع باید در سیاستها، مدیریت و رویکرد دولت مشاهده شود بنابراین باید تاکید کنم که بحث سهم‌خواهی برای اصلاحطلبان هیچ موضوعیتی ندارد.
آخرین جلسه آقای روحانی با اصلاحطلبان در اوایل پاییز سال جاری برگزار شد و مطرح کردند که این جلسات ادامه خواهد داشت اما شاهد چنین موضوعی نبودیم.
یکی از مشکلات در کشور آن است که ادامه منطقی تصمیمات با سیاستها تداوم پیدا نمی‌کند و ما همیشه دچار انقطاع هستیم و این زنجیره‌های برنامه‌ریزی یا رویکردی که اتفاق افتاده تا کاری صورت پذیرد متاسفانه به صورت جدی پیگیری نمی‌شود؛ همچنین در جلسات باید نتیجه مشخص شود اما این گونه رخ نمی‌دهد. درباره اینکه آقای روحانی چرا به این جلسات ادامه ندادند باید بگویم که او در حال حاضر گرفتار سیلی از مشکلات است که بسیاری از این مشکلات به صورت پیش‌بینی نشده بر کشور تحمیل شد. بنابراین نمی‌توان از روحانی به جهت برگزار نکردن جلسه خرده گرفت.
جریان رقیب اصلاحطلبان دائما بر طبل نداشتن شانس پیروزی این جناح در انتخابات آتی می‌کوبند.
این موضوع پیام خوبی برای جامعه ندارد. چرا که با دامن زدن بر این موضوع تنها مردم نسبت به اصلاح‌طلبی رویگردان می‌شوند. ممکن است در حال حاضر مردم از برخی اصلاحطلبان گلایه داشته باشند اما باید این اطمینان را داد که اصلاح‌طلبی، اصلاح‌جویی یا اصلا‌‌ح‌خواهی در جامعه هیچ زمانی از میان نمی‌رود و همچنان مردم مشی اصلاح‌طلبی در کشور را دارند و اینکه این مشی به فراموشی سپرده شده و مردم از آن ناامید هستند را اصلا نمی‌پذیرم. اگر روزی برسد که مردم از اصلاح امور ناامید شوند قطعا پیام بسیار منفی برای جامعه وجود دارد و به نفع هیچ کسی نیست.
در حوادث دی 96 شاهد مطرح شدن برخی شعارها مبنی بر کنار رفتن دو جناح سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگرا بودیم.
شعاری را می‌توان گفت شعار است که از سوی اکثریت مردم در یک میتینگ میلیونی سر داده شده باشد اما این شعار را نمی‌توان گفت که سخن تمام مردم کشور است.
یعنی این موضوع خسته شدن مردم از جناح‌ها را رد می‌کنید؟
نه من نمی‌خواهم این موضوع را به صورت کامل رد کنم و این شعارها نشانه‌ای دارد. مردم از جریانات و احزاب رسمی در کشور ناامید شدند اما نمی‌توان گفت که حتما از اصلاحات هم ناامید شده باشند در نتیجه اگر بخواهیم بگوییم که این شعار، شعار غالب جامعه است نشان از اشتباه بودن سنجش اینگونه موضوعات است. مردم نسبت به جریانات سیاسی رسمی گلایه دارند و حتی ممکن است از آنها عبور کرده باشند و این موضوع را به عنوان یک واقعیت می‌پذیرم و علتش آن است که متاسفانه فاصله‌ای میان تحلیل و تدبیرهای سیاسیون نسبت به رویدادها و واقعیت‌های جامعه وجود دارد و این فاصله بسیار زیاد است، بنابراین تا زمانی که این فاصله کاهش نیابد مشخص است که سیاسیون و کنشگران از تحولات در بطن جامعه بی‌اطلاع خواهند بود و تحلیل‌های درستی نمی‌توانند ارائه دهند.
