پایداری‌ها عددی نیستند اما طلبکارانه با اصولگرایان برخورد می‌کنند/ اصولگرایان وارد بازی پایداری نشوند

هر چه به انتخابات مجلس نزدیک تر می شویم، آرایش صحنه رقابت شکل شفاف تری به خود می گیرد. پایداری ها روز به روز رادیکال تر می شوند و از موضع بالاتر با شورای ائتلاف صحبت می کنند؛ به ویژه آنکه خیال شان راحت است که اصلاح طلبان قوی و پرقدرت به عرصه انتخابات نیامده اند.

ناصر ایمانی می گوید: پایداری دنبال ایجاد دوقطبی قالیباف-پایداری است، اصولگرایان مراقب باشند که وارد بازی آنها نشوند.

مشروح گفتگوی ناصر ایمانی با نامه نیوز را در ادامه بخوانید.

*****

تعداد اصلاح طلبان در مجلس آینده کمرنگتر از مجلس فعلی خواهد بود و مطمئنا آنها بعد از مدتی به نقد نظارت استصوابی می پردازند و خواهند گفت «چون از کانال نظارت استصوابی عبور نمی کردیم، ترسیدیم و نیامدیم». اما آنها با این جمله ها قصد پنهان کردن حقایقی را دارند. نخست اینکه تشتت سلیقه حتی در مبانی ایدئولوژیک بین اصلاح طلبان زیاد است. بخشی از اردوگاه اصلاحات اساسا با حاکمیت مخالفت دارد و در مقابل کسانی هستند که خود را ملتزم به فعالیت در چارچوب حاکمیت می دانند.

مسئله دوم ناکارآمدی اصلاح طلبان داخل مجلس، شورای شهر و دولت است. به همین خاطر اصلاح طلبان ترجیح دادند آرام خود را کنار بکشند تا پاسخگو نباشند؛ به ویژه آنکه می دانستند آرای بدنه اجتماعی شان کم شده است بنابراین بهتر دیدند نیایند تا اینکه بیایند و آرای کمی به دست بیاورند.

معتقدم اصلاح طلبان بیشتر می خواهند خود را از پیش بازنده اعلام کنند تا فرار به جلو کنند و بعدا در موقعیت مطالبه گر قرار گیرند. اصلاح طلبان در 20 سال گذشته هیچ گاه پاسخگو نبوده و در زمان پاسخگویی همواره فرار به جلو کردند. الان هم همین کار را دارند انجام می دهند.

اشتباه رویه اصولگرایان در طول سال های گذشته این بود که خواست با مماشات فراوان جلوی قهر پایداری را بگیرد اما این مسئله بدتر باعث طلب‌کاری پایداری شد و امروز جبهه پایداری طلب‌کارانه با اصولگراها برخورد می کند. مماشات های بیش از اندازه مجموعه اصولگرایان با پایداری هزینه های زیادی روی دست آنها گذاشت و باعث شد برخی چهره های موثر مثل علی لاریجانی از دست بروند. این حرف پایداری ها صحیح نیست، آنها باید خویشتن داری کنند و با مناعت طبع بیشتری سخن بگویند.

مجموعه های مختلف اصولگرایی با وجود اختلاف دیدگاهی که بین آنها وجود دارد، تنازل کرده اند و پذیرفتند در چارچوب شورای ائتلاف عمل کنند، پایداری هم وضعیت را ببیند، اگر می تواند با شورای ائتلاف کار کند مانند سایر مجموعه ها با شورای ائتلاف همراهی نشان دهد اما اگر نمی تواند به جای چنگ انداختن به چهره اصولگرایان برود لیست جداگانه بدهد و اشکالی هم ندارد.

امروز چهره های اصولگرا هیچ کدام علیه پایداری صحبت نمی کنند و مماشات به خرج می دهند، دائم می گویند «وحدت داشته باشیم» ولی پایداری ها حرکت های تند نشان می دهند و پرخاشگرایانه حرف می زنند. آنها در سال های گذشته فقط یک میکروفن بزرگ بودند. معتقدم تا به امروز اصولگرایان تلاش خود را کردند تا لیست واحد شود، حالا اگر پایداری چنین رویکردی را قبول ندارد لیست خود را به صحنه بیاورد؛ اتفاقا حسن لیست جداگانه پایداری این است که وزن شان در جامعه مشخص می شود. در مجموع پایداری خیلی عددی نیست که بخواهد برای اصولگرایان تعیین شرط کنند.

بله، مثل دوقطبی های دیگری که به وجود آوردند، نمونه اش را با آقای لاریجانی دیدیم.

نباید قالیباف را مقابل پایداری قرار داد بلکه باید شورای ائتلاف را مقابل پایداری گذاشت. آقای قالیباف دارد به عنوان یک عضو در چارچوب شورای وحدت اصولگرایان حرکت می کند. حالا پایداری ها تلاش می کنند دعوای پایداری-قالیباف راه بیاندازند که نباید وارد بازی آنها شد.

معتقدم از اصلاح طلبان نیز باید تعدادی نماینده به مجلس راه پیدا کنند و امیدوارم چهره های معتدل و معقول اصلاح طلب وارد مجلس شوند و بتوانند فراکسیون تشکیل دهند. یک دست شدن مجلس درست نیست. حضور تمام سلایق سیاسی در پارلمان برای مجلس، صحنه سیاسی کشور و تعامل بین جناح ها مفید خواهد بود. وقتی در انتخابات مجلس دهم، نتیجه 30 برهیچ به نفع اصلاح طلبان شد، آنها هم می گفتند «ای کاش تعدادی چهره اصولگرا به داخل مجلس می آمدند و حیف شد نیامدند».

خیر. این طور نیست که اگر پایداری ها لیست جداگانه بدهند مشارکت بیشتر می شود. مردم اینها را یک تیپ فکری در قالب اصولگرایی می دانند. البته رقابت بین اصولگراها و اصلاح طلبان می تواند یکی از فاکتورهای مشارکت بیشتر مردم باشد ولی آن هم فاکتور مهم و اثرگذاری نیست چون داشتید دوره هایی را که یک جناح کلا به صحنه انتخابات نیامد اما مشارکت خوب بود.