حمله دلواپسان به روحانی در این شرایط کرونایی رواست؟

سرویس سیاسی خرداد- عبدالرضا کنی: حسن روحانی هفتمین رئیس جمهوری تاریخ ایران بی گمان بدشانس ترین نیز بوده و سخت ترین دوره ریاست بر قوه مجریه را نیز از سر گذرانده است. از تلاطمات و اتفاقات و کشاکش های داخلی تا فشارها و محدودیت ها و تهدیدات بیرونی به نظر نمی رسد روحانی چیزی از این لحاظ در کارنامه خود کم داشته باشد.

به گزارش خرداد، شیخ دیپلمات به هنگامی که از عمارت مرکز تحقیقات استراتژیک در نیاوران به پاستور نقل مکان می کرد، شاید هیچ وقت در مخیله‌اش نیز نمی گنجید که طی این 6 سال و اندی با این همه مصیبت و چالش و منازعه دست به گریبان شده و پنجه در پنجه بیاندازد، اتفاقا برخی عملکردهای ناپخته  و گفتارهای غیر حساب شده درست پس از بالاترین رای تاریخ ایران به یک فرد، او را به سرعت در مسیر انزوا و قرنطینه در برابر بدنه حامیان برد و در طول دو سال اخیر، روحانی کم ترین همراهی ملموس و محسوس را حتی از سوی حامیان پر و پا قرص خود داشته و این خود باعث گردیده که در اوج و بحبوحه تلاطم های پر دامنه چند ماه اخیر از وقایع آبان گرفته تا افزایش تنش با آمریکا و ماجرای سقوط هواپیما و بالاخره در ابر بحران فراگیر این روزها یعنی ویروس منحوس کرونا، روحانی در برابر حملات پردامنه و هجمه های بی محابای جماعتی مقلب به دلواپسان که از همان آغازین روز انتخاب برای او تیغ از رو کشیدند، تنها تر از هر زمانی باشد و این تنهایی شاید این روزرها بیش از هر زمان دیگری به چشم آید.

پر بیراه نیست اگر بگوییم که بحران کرونا در نوع خود نسبت به همه بحران های پیشینی این چند دهه اخیر، ابعاد و تبعات فزون تری داشته و مشکلات بسیار فراگیر تر و عمیق تری را رقم زده و در ادامه خواهد زد و لایه های فراوانی را درگیر در دال مرکزی و حلقه های پیرامونی خود خواهد کرد و جنس آن نیز بسیار متفاوت از بحران های پیشین است و نه یک نقطه خاص با سویه های سیاسی یا اقتصلادی که لایه های مختلف و متکثر جامعه و منافع ملی را بدون هیچ قید و بند سیاسی و برچسب های اینچنینی هدف گرفته و بالطبع برخورد با آن هم از زاویه نگاه سیاسی و طیفی و مجادلات معطوف و مرتبط با آن نه می گذرد و نخواهد گذشت

اما عجیب و غریب آنست که طیفی از سیاسیون بر مدار نگرش های قدیمی و نخ نما شده چند دهه ای در مواجهه با کرونا و مقابله دولت با آن در مسیر همان سیاسی کاری های مسبوق به سابقه حرکت می کنند و این روزها هم دولت را به انحاء مختلف مورد عنایت قرار می دهند! بی آنکه توجه کنند که کرونا نه با سیاست کاری دارد و نه محصول سیاست است و نه برآمده از سیاست، یک معضل جهانی و فراگیر است و مقابله با آن هم کارآمدی و تدبیر و اقدامات هوشمندانه  را میطلبد که البته جز با همبستگی، هم افزایی و همنوایی فارغ از هر گونه اختلاف سلیقه و عقیده قابل رفع و رجوع هم نیست و با بهانه گیری و ایرادهای بنی اسرائیلی در این زمینه دردی دوا نمی شود.

اینکه روحانی اسمی  رئیس ستاد ملی مقابله با کرونا باشد یال نباشد، چه تغییری در مواجهه دولت با مقوله کرونا ایجاد می کند و چه مشکلی می گشاید؟

اینکه دولت با توجه به مختصات و ویژگی های خاص ایران به تدبیر کرونایی مشغول است و نه مانند چین و ایتالیا قرنطینه می کند و نه مانند انگلیس و آلمان از هر گونه تعطیلی سر باز نمی زند، به طور قطع تدبیری و پس زمینه ای دارد، اگر ایراد داریم، منطقی و مستدل مطرح کنیم و استدلال ارائه دهیم اما نه کپی کاری درمان است و نه نق زدن های پیاپی. مثلا دولت قرنطینه نمی کند، ایراد می گیرند که دولت ناکارآمد است و .. شایعه قرنطینه می پیچد می گویند دولت و حکومت به دنبال نظامی گری هستند و ....

سفر انگلیس توئیت می زند و از فراوانی اقلام بهداشتی در ایران تمجید کرده و آن را به شهروندان کشورش گوشزد می کند، آنوقت به جای آنکه این مایه مباهات و فخر ما ایرانی ها باشد و از دولتی که توانسته در این وانفسا و با همه فشارها تا اینجا کالاهای اساسی را تامین کند (وضعیت کشور به گواه مستندات رسانه های بین المللی از بسیاری از کشورهای پیشرفته هم در ذخایر کالایی و حتی خدمات درمانی رایگان و با تصریح و اذعان سازمان بهداشت جهانی حتی خوب و الگو، بهتر است) تشکر کرده و این نکات را ببینیم فلان مجری دلواپس صدا و سیما توئیت می نویسد و به روحانی بد و بیراه می گوید!

اینجا دیگر پای هیچ چیز در این میان نیست جز عقده گشایی و مخالف خوانی به هر بهانه و قیمتی حتی در مقوله ای که امنیت و منافع ملی در میان است و با سیاست هم تداخل و قرابتی ندارد، کاش برخی یاد بگیرند که مخالف خوانی و جناحی نگری و متلک پرانی و موج سواری تا جایی و زمانی جواب می دهد و در همه جا و هر موقعیتی پاسخگو نیست.

شاید به روحانی نقدهای فراوانی وارد باشد که هست و بارها بدان تصریح و اشاره کرده ایم ، اصلا به همین رویکردهای دولت در مقوله مبارزه با کرونا هم می توان نقد داشت و گلایه کرد و مطالبه گری داشت اما برخی افراد و طیف ها دیگر عداوت را از حد گذرانده و ذره ای اخلاق و مروت را در گفتار و رفتار لحاظ نمی کنند و این نکته ای نیست که از چشم مردم هوشیار بدور بماند.