«98» اینجا ایران است، ما هنوز هستیم....

خرداد- رضا رئیسی: مرسوم است که در پایان سال به یکدیگر تبریک می گوییم و آمدن سالی دگر را نوید می دهیم و به پاس نو روز آمده به جشن و پایکوبی می نشینیم، امسال البته نوروز مان با همه ادوار و ازمنه دیگر متفاوت و منحصر به فرد است، قرار است به جای همنشینی و گشت و گذار به جای سر سلامتی و دیدار برای رعایت حال خود و مردمان مان و از همه مهم تر به پاس جنگ جویان خط مقدم نبرد کرونا در خانه بنشینیم و نوروز را دیگر گونه به روز کنیم.

به گزارش خرداد، سالی که گذشت برای ایران و ایرانیان سالی بس سخت و سترگ بود، از مصیبت و بلا و مشقات به حد وفور داشتیم و حال دل عمومان آنگونه خوش نماند و نبود. نه اینکه سال های سخت و طاقت فرسا کم دیده و کم داشته باشیم که ایرانیان در طول تاریخ از این دست ناملایمات به وفور تجربه کرده و از سر گذرانیده اند اما شاید کم تر سال و احوالی اینگونه به سر شده است.

از ابتدای سال با سیل و آوار آغازین گام ها را برداشتیم، کمی بعد تر اردیبهشتی داغ و جنجالی در فضای اقتصادی گرما را خیلی زودتر از تموز آتشین بر معیشتت و سفره هایمان آغازیدن گرفت، تابستان پر حرارت جایش را به پاییزی تلخ و سر داد، آبان ماه ناگوار حال دلمان را سخت تر کرد از معیشت می نالیدیم و آوار مشقت فزون تر شد، هنوز از ناگاواری آبان و حرف و حدیثش باز نمانده بودیم که سردار وطن بر دار شد  و غوغایی به پا، کرمان به سوگ عزیزان نشست و هواپیمای فرزاندان مان از صحنه رادار محو شد و داغ دلمان تازه تر شد، سیل بر سیستان زد و ....

ماراتن نکبت دور سرمان می چرخید که میهمان ناخوانده کرونا از در آمد... تا کلکسیون مصیبت چیزی برای کم و کسر نداشته و 98 را در قله فلاکت جاودان و ماندگار کند، حال در آخرین روز سال نشسته ایم در خانه هایمان در انزوای خود خواسته و البته عاقلانه مان به سالی که گذشت نگاه می کنیم، تلخی همه این اتفاقات نمی تواند از خاطر و یادمان برود اما یک چیز را نباید فراموش کنیم، در این تند بادهای تلخ و ناگوار در میانه فشار قدر قدرتان روزگار و سفاکان خوش ویترین و کراواتی در چالش ها و قبض و بسط های تلخ و ناگوار داخلی ما هنوز نشسته ایم اینجا و داریم نگاه می کنیم داریم مرور می کنیم آنچه بر ما رفت اما و اما ما را نبرد...

کرونا به همه عالم سری زده و خودی نشان داده اما کدامین کشور در سراسر گیتی است که همانند ما از هر سو و کرانه تحت فشار و سختی و مرارت بوده و حال به جنگ این غول بی شاخ و دم آمده باشد؟؟؟

ما بیش و پیش از همگان در انزوا و فشار بوده ایم، کرونا هم بسیار تاخته و جانها از ما گرفته و خوبان بسیار با خود برده اما این مردم همین مردم نحیف و ظریف نشکسته و کمر خم نکرده اند. هنوز، هنوز مهر و لطف و مرام ما مثال عالمیان است، هنوز فرهنگ و نجابت و سخاوت ما نقل رسانه های دنیاست ما ملتی هستیم که در تند بادهای روزگار با همه بار مصیبت شان کمر خوزد نکرده و به حاک نغلطیده ایم و این بار هم چنین نخواهیم کرد و شد.

نشانه اش همین آمدن روز نو در این حال و احوال است، شاید هر جایی و هر ملتی و هر کشوری که بود تاب و توان ماندن نداشت و از هم می گسست اما ما نگسسته ایم، سخت شده ایم، تلخ شده ایم،خم به ابرو آورده ایم، گلایه مند و شاکی شده ایم اما هنوز هستیم هنوز اینجا نشسته ایم به انتظار به انتظار سالی نو حالی نو و احوالی نو به انتظار گذر از این دالان تاریک و نمور به امید دوباره همنشینی و هم نوایی به انتظار فرداهایبی که اگر روشن هم نباشند ما چراغی خواهیم افروخت و از سر گذرانش خواهیم کرد آنچنان که 98 را با همه وقایع و فجایع گذرانیدم و امروز به نوروز سلامی تازه خواهیم کرد....

تحریریه خرداد سالی به از امسال و این سال ها را برای شما مردمان نجیب و دوست داشتنی ایران آرزومند است که شما مردمان خوب بی گمان شایسته بهترین ها هستید....