چرا خودمان را تحویل نمی گیریم؟
سرویس فرهنگی خردا- محمد خزین: خبر کوتاه بود و البته که بازتاب آنچنانی هم نداشت. کوتاه بود اما مهم بود و شایسته توجه اما چندان مورد اعتنا و بازتاب قرار نگرفت آنگونه که باید و شاید.
به گزارش خرداد، ایران 30 هزار کیت تشخیص کرونا را به آلمان صادر کرد. همین خبر کوتاه مولفه هایی دارد، غرور آفرین و شایسته توجه. ایرانی که در چند سال گذشته به شدت و در چند دهه گذشته با قوت و استمرار هدف تحریم های سخت و ظالمانه بوده، توانسته با توجه به همه این مضایق و کاستی های تحمیلی در فناوری به پیشرفتی نایسل آیئد که در چنین شرایط حساس و تعیین کننده ای که همه کشورها به دنبال آماده سازی و تدارکات درباره مهار ویروس کرونا هستند، به فناوری ساخت کیت تشخیص کرونا رسیده و علاوه لبر تامین نیازهای داخلی به صادرات هم نایل آیند آنهم نه به یک کشور عادی به آلمانی که نماد صنعت در دنیا است و یکی از غول های اقتصاد جهان.
اما جالب آنجاست که این خبر چندان مورد توجه رسانه ها و کاربران فضای مجازی قرار نمی گیرد و در لا به لای خبرها گم می شود، ماهایی که عادت داریم خوب یا بد! با کوچکترین خطا و اهمالی آن را در بوق و کورنا کنیم و در باب آن قلم فرسوده می کنیم و به زمین و زمان غر می زنیم و ایراد می گیریم، چرا چنین خبرهایی را مورد توجه قرار نمی دهیم؟
به نظر باید در کنار کاستی ها این دستاوردها را نیز دیدید، از سیاه نمایی تمام عیار پرهیز کرد و خوبی ها را ولو کوچک و محدود دید که این برای خود ما و حال و احوال ما خوب است در این بلبشو بازاری که همه چیز در هم آمیخته و کار بر همگان سخت است.
نکته جالب آنکه در خبری کوتاه اما مرتبط، بلومبرگ خبر از درخواست چندین کشور دیگر دنیا برای دریافت کیت های تشخیص کرونا از ایران داده است. خبری که کام من را با همه تلخی های این روزها ولو به اندک میزانی خوش می کند، شما را البته نمی دانم
