خرداد | Khordad | پایگاه خبری مستقل ایران

آن فرد خاطی و آن مجموعه عمل کننده نه معصوم هستند نه بری از اشتباه و خطا و ما باید بپذیریم که اذعان به اشتباه و خطا نه فقط آسیب زا و خطرناک نیست که اتفاقا عین صلاح و درستی است و به جای آنکه یک سیستم را در معرض نقد قرار دهد به آن اعتبار می بخشد، چرا که پذیرش درصدی از خطای انسانی در هر مجموعه و ساختاری عین واقعیت و نشان از مدیریت واقع گرایی است که به دنبال به حداقل رسانی این حفره های ناکارآمدی و اشتباهات سیستمی است.

بی شک نمی توان گفت که ضریب خطای انسانی را می توان به صفر رساند و مانع وقوع حوادث تلخ رانندگی شد اما آیا نمی توان از تکرار هر از گاه و چندین و چند باره یک فاجعه جلوگیری کرد به هنگامی که هر باره تقریبا یک سیکل معیوب و باطل به وقوع می پیوندد.