چرا فقط چین را در بوق و کرنا می کنید؟
سرویس سیاسی خرداد- رضا رئیسی: این روزها که مجادله توئیتری کوتاه سفیر چین و سخنگوی وزارت بهداشت بحثی چند روزه و پردامنه را میان کاربران فضای مجازی رقم زده است، یک نکته در میانه این دعوا و بگو و مگو جالب توجه است و آن تاکید مضاعف و فراوان بر کمک رسانی چین به ایران در میان بحران کروناست.
به گزارش خرداد، پس از شیوع کرونا از مبدا چین به جهان علاوه بر تبعات سهمگین و مستقیم این ویروس مرگبار بر سلامت و امنیت زندگی شهروندان چینی و تبعات مستقیم آن برای اقتصاد رو به رشد این کشور، آنچیزی که بیش از همه هیئت حاکمه چین را بیمناک کرد، تاثیرات روانی و جلوه نامناسبی بود که در افکار عمومی دنیا نسبت به چین شکل گرفته بود که می توانست در بلند مدت ضربات هنگفتی را به اقتصاد و قدرت سیاسی این کشور در جهان ایجاد کند.
چینی ها نیز که نشان داده اند اهل مماشات و انفعال و عقب ماندگی نیستند و از هر فرصتی برای بهبود شرایط خود بهره می گیرند، دستگاه عظیم پروپاگاندای دولتی خود را براه انداخته و برای بازسازی چهره خود نزد افکار عمومی دنیا دست به کار شدند.
یکی از جلوه های این اهتمام به تغییر وضعیت در ارسال کمک های بشر دوستانه چین به کشورهای مختلف دنیا انعکاس یافت و سوی دیگر آن تاکید بر کارآمدی دولت چین در مهار ویروس کرونا و موفقیت آن در کاهش تلفات انسانی این ویروس مرموز و ناشناخته و خطرناک بود و علاوه بر رسانه های رسمی، کارگزران و دیپلمات ها در کشورهای مختلف وظیفه ریل گذاری این کارزار تبلیغاتی بزرگ را بر عهده گرفتند.
به همین دلیل بود که سفیر چین در ایران طی چند هفته اخیر بسیار فعالانه و پیگیر در شبکه اجتماعی توئیتر با ایرانیان ابراز همدردی و همراهی کرده و هنگامی که اظهارات سخنگوی وزارت بهداشت یکی از مهم ترین اظلاع تبلیغات چین (یعنی کنترل و مهار دولت در شیوع کرونا) را مورد تشکیک قرار داد با واکنش تند و تیز و سریع وی ربورو شد.
اما یک نکته جالب توجه در این میان انعکاس گسترده کمک های چین و دولت و چهره های شاخص چینی به ایران در رسانه های داخلی ما و شبکه های اجتماعی است.
اینکه چینی ها در موقع بحران به کمک ما آمده اند البته که قابل تقدیر و تشکر است و ما نیز به وسع مان در بحبوحه شیوع کرونا به چین کمک های بشر دوستانه به آن ارسال کردیم اما نکته جالب آنست که به عنوان مثال ژاپن و قطر و حتی کویت و امارات و آذربایجان و ترکیه و کشورهای اروپایی نیز کمک های بشردوستانه به کشور ما ارسال کرده اند و حتی ژاپن و قطر در این مسیر پیشتاز بوده اند و بارها به ایران یاری رسانده اند اما چرا نام چندانی از آنان در رسانه های داخلی و حتی شبکه های اجتماعی در میان نیست؟
بخشی از این وضعیت البته به شبکه هوشمند و قوی پروپاگاندای چین باز می گردد و بخش دیگر آن به تجار و بازرگانانی که با چین بزرگترین مرودات اقتصادی را دارند و در این برهه سعی وافری می کنند که تلاش ها و زحمات و خدمات طرف چینی را به احسن وجه به افکار عمومی داخلی بخورانند.
البته این به خودی خود نه بد است نه قابل نکوهش و مذمت اتفاقا از باب هوشمندی و درایت چینی ها قابل تحسین هم هست اما اینکه زحمات کشورهای دیگر و کمک های آنان آنگونه که باید و شاید انعکاس نمی یابد، قابل نکوهش بوده و با روحیه قدرشناسی ما ایرانی ها همخوانی ندارد و البته که مدافعان تمام قامت پکن هم نباید واقعیات را نادیده گرفته و بیش از اندازه به بزرگ نمایی اقدامات اژدهای سرخ بپردازند که تبلیغ بیش از حد خود ضد تبلیغ است.
