خرداد | Khordad | پایگاه خبری مستقل ایران

به آقای روحانی باید متذکر شد که برخی عملکردهای شخص ایشان نه ارتباطی به وضعیت جنگی دارد و نه تابعی از آن است و توجیه پذیر هم نیست. به عنوان مثال افزایش قیمت بنزین یک ضرورت اقتصادی بود اما آیا نحوه و اجرای آن بدین شکل و سیاق هم درست و منطقی بود و کدام کارشناس و نخبه اقتصادی و اجتماعی بر آن مهر تایید می زند؟ رفتارهای شخص ایشان پس از اتفاقات آبان ماه و اعتراض به افزایش قیمت بنزین آیا منطبق با وعده های انتخاباتی بود و از سوی یک رئیس جمهوری حقوقدان ساطع شد؟

مرور تجربیات گذشته چه در کارنامه عملکرد اقتصادی و چه در رویکردهای فرهنگی و اجتماعی و سیاسی، نشان می دهد که اصولگرایان مقبولیت گفتمانی نداشته و به هیچ روی توانایی ایجاد موج اجتماعی و افزایش ناگهانی در سبد آرای عمومی خود را ندارند و نمی توانند در وجه ایجابی جاذبه لازم را برای تهییج و همراهی افکار عمومی رقم بزنند.

اما سئوال اینجاست که چرا با توجه به غلط اندر غلط بودن برخی اطهارات و دریدن پرده های متانت و اخلاق و عبور از خطوط بنیادین ارزش ها و آموزه های اسلامی آنهم در جایگاهی که مورد توجه مردم است و می تواند هرگونه خبط و خطایی به پای نظام و ساختار سیاسی نوشته شود، عده ای که خود را دلواپس هر اقدام و عملکردی از سوی دولت می دانند و به طرفه العینی رگ غیرت و واکنش پرصلابت آنان بالا می زند، صم و بکم شده و کوچکترین اعتراضی نسبت به برخی اظهارات ندارند؟؟؟

در واقع باید گفت ایراد گیری های این عزیزان به مثابه آنست که تاریخ از ابتدای دولت فعلی آغاز شده و همه چیز در بهترین وضعیت آن بوده و این دولت آن را به قهقرا فرستاده است، انتقادها جنبه منصفانه و واقع گرایانه ندارد و منطبق بر آمار و ارقام مشهود و مستند نیست و تنها در قالب کلی گویی و برای ضربه به دولت مردان فعلی بیان می شود بی آنکه مشخص شود به صورت علمی و مستند چه شرایطی موجب پدید آمدن این وضعیت شده است و نقاط ضعف و قوت واقعی کجاست؟